Sister Stella L.

“Kailangan mo ba talagang isakripisyo ang kapakanan ng iba para magampanan mo ang iyong tungkulin?” Napaisip ako sa sinabing iyan ni Sister Juaning kay Nick pagkatapos silang takutin ng mga ‘di kilalang lalaki (na obvious na alagad nung walanghyang manager).

Ang tanong na ‘yon ay hindi lang para kay Nick, kundi para na rin sa dalawang Sister Stella, kay Ka Dencio at sa pamilya niya, sa iba pang mga manggagawang kasama sa welga at pati na rin sa mga manonood anuman ang kanilang mga propesyon. Sa kalagayan ni Nick, hindi ba mahirap naman talaga sa isang periodista na sumulat ng isang artikulo na alam niyang maaaring ikapahamak niya at ng ibang tao pero kailangan niyang gawin ang kanyang tungkulin bilang isang periodista. Si Sister Stella L., na piniling talikuran si Gigi noong una para lang makatulong sa mas maraming tao sa paraang alam nya, pati ang kanyang sariling kaligtasan ay inilagay niya sa alanganin, gayundin si Sister Stella B (na ikinagulat kong si Laurice Guillen pala sya). Si Ka Dencio kasama ng kanyang pamilya at iba pang mga kasamahan niya sa unyon ay hindi rin inalintana ang kapahamakan na maaari nilang kaharapin sa pagwewelga. Si Gigi, katulad ng sinabi ni Sister Stella sa dulo ng pelikula, ay kagaya ng mga manggagawang biktima ng pang-aapi sa lipunan na hindi kinayanan ang hirap ng buhay. Masasabi ko rin na may pagkakatulad sila ni Sister Stella, dahil pareho nilang tinakasan ang paghihirap: si Gigi, na nagpakamatay dahil ayaw magkaanak at iniwan ng kasintahan at si Sister Stella L na nang maubusan ng pasensya ay mas pinili ang pagsama sa welga kaysa ipagpatuloy ang counseling kay Gigi at sa ibang nasa kumbento. Nagampanan nila nang mahusay ang kanilang mga karakter sa pelikula.

Ipinupunto ng istorya na bilang mga tao at bilang mga Kristyano, karapatan nilang umasenso sa buhay lalo na at sila ay nagtatrabaho para sa kanilang mga sarili. Ngunit, dahil nga sa mga sakim na tagapamahala, hindi sapat ang nakukuha nila galing sa kanilang mga sariling paghihirap. Ika nga, ang mga mayayaman ay lalong yumayaman at ang mga mahihirap ay lalong naghihirap. Kung iuugnay ito sa panahon ng panunungkulan ni Marcos, masasabing malaking papel rin ang ginampanan ng mga madre at iba pang mga alagad ng simbahan para makamit ng mga Pilipino ang kalayaan.

Sa editing ng pelikula, walang masyadong ginamit na effects at panay cut lang ang naging transition. Sunud-sunod lang din ang mga pangyayari, walang flashback. Kung sinematograpiya at ilaw naman ang pag-uusapan, may mangilan-ngilang shots na madilim lalo na at gabi ang setting. Sa luma na rin ng pelikula kaya hindi pa ganoon kaganda ang mga shots. Hindi masyadong gumamit ng mga topview shots, kadalasan ay mga kuha na karaniwang abot ng mata.

Bilib din naman ako sa musika ng pelikula. Kahit makaluma ang dating, maganda naman ang ibig sabihin. Ginamit lang ang musika sa mga parte ng pelikula na walang dialogue para mabigyan ng emphasis ang mga eksenang kaugnay ng mga awitin. (Nakaka-LSS haha jk)

Sa kabuuan, maganda ang nais iparating ng pelikula sa mga manonood at tiyak na isa sa mga mensahe nito ay ang panunuligsa sa mga taong sakim at paglaban sa mga karapatang pantao.

Masahista

Ang pelikulang ito ay tungkol sa isang binata na nagtatrabaho bilang masahista ngunit pagkatapos ng pagmamasahe ay mayroong extra service. Ika nga ng isang masahista sa pelikula, kahit anong extra service ang ibinibigay nila.

Hindi ko masyadong naintindihan ang istorya, basta ito ay tungkol kay Illiac na nagtatrabaho para sa pamilya dahil iniwan sila ng tatay niya na ipinakitang namatay sa pelikula. Mababatid ng manonood na para talagang wala silang masyadong pakialam sa pagkamatay ng kanilang ama dahil naging malayo ang loob nila dito mula nang sila ay iwan nito. Ngunit sa huli nakitang umiiyak si Illiac hawak ang mga sukat ng paa nilang magkakapatid na may presyo. Ibig sabihin, kahit na iniwan sila ng tatay nila ay mahal pa rin sila nito. Ipinakita sa pelikula na siya ay mahilig sa sapatos, marahi iyon ang bagay na hindi naibigay ng kanyang ama noon.

Nagampanan ng bawat tauhan ang kanilang karakter sa pelikula. Ikaw ba naman ang gumanap na masahista sa kapwa mo lalaki, at masahe kung masahe talaga. Angkop ang ginamit na disenyo sa bawat eksena sa pelikula. Sa pamamagitan ng mga disenyo, nabubuo sa isip ng mga manonood ang tunay na kalagayan ng bawat karakter lalo na ni Illiac.

Sa sinematograpiya, simple ang ang ginamit na mga shots. Mapapansin na habang may mga kanya-kanyang customers ang mga masahista, ipinapakita sila nang suud-sunod sa pamamagitan ng top view at panning. Mayroon ding mga shots na sumusunod lang sa tauhan.

Ipinakita rin ang dalawang magkaibang panahon sa pamamagitan ng magkaibang effect sa eksena. Kapag kasama ni Illiac ang kanyang pamilya, noong burol at libing ng tatay niya, iba ang aura, parang makaluma at malungkot. Naulit sa huli ang nangyari sa unang bahagi ng pelikula, marahil ibig sabihin ay kahit namatay na ang tatay ni Illiac, walang magbabago at ganun pa rin ang magiging gawain niya,

Mas ginamit ang sound effects sa mga eksenang walang masyadong dialog. Ito ay para paigtingin ang emosyon na dapat maramdaman ng manonood. Sa paggamit ng ilaw, makikitang nag-iiba-iba ang kulay ng ilaw sa loob ng mga kwarto. Normal ang ilaw kapag nagmamasahe lang, kapag naman medyo green ay nag-uusap rin ng medyo green ang masahista at ang customer at kapag mapula ay medyo may kakaiba nang nangyayari o kaya kapag wala nang saplot ang masahista at ang customer.

Iba talaga ang mga gawa ni Brillante Mendoza. Masyadong malalim ang mga kahulugan.

Kinatay

“Kapag pulis ka, at aasa ka sa sweldo mo, walang mangyayari sayo.” Ito ang mga salitang binitawan ni Kap kay Peping, isang criminology student. Si Peping ang bida sa pelikulang Kinatay.

Sa umpisa ng pelikula, makikita si Peping at si Cecille na papunta sa munisipyo para sa kanilang civil wedding. Bilang isang asawa at ama, gusto niyang kumita nang mas malaki para sa kanyang pamilya. Sa kagustuhan niyang ito, nauwi siya sa pagsama kay Abyong sa sinasabi niyang “operation” nang gabing nagkita sila sa Luneta.

Hindi alam ni Peping kung saan sila pupunta. Sakay sa van, sinundo nila si Madonna sa isang club. Si Madonna ay isang tagatulak ng droga ngunit dahil sa hindi nakabayad sa kanya ang mga pinautang niya, siya ang pinagdiskitihan ng iba pa niyang kasama. Sinimulang kabahan si Peping nang saktan at igapos ni Sarhento si Madonna. Dinala nila ito sa isang bahay sa may Bulacan. Dito pinagparausan ng isang kasamahan nila ang babae at pagkatapos ay kinatay ito. Pagkatapos, itinapon na lang kung saan saan ang mga bahagi ng katawan ni Madonna.

Bagung bago ang mga pangyayaring iyon kay Peping dahil hindi siya mulat sa mga ganung gawain. Isa pa, isa siyang criminology student na dapat sana ay magiging daan para maiwasan ang mga ganung uri ng karahasan at ilegal na gawain. Matapos niyang magpaalam kay Vic, binigyan siya nito ng pera.

Kung cinematography ng pelikula ang pag-uusapan, nakakahilo ang mga kuha ng kamera dahil bukod sa parang hindi gumamit ng tripod ang production team, eh palagi na lang nakasunod ang kamera sa bawat galaw ng karakter. Marami ring mga eksena ang madilim dahil sa kakulangan ng ilaw, halimbawa na ang kuha sa loob ng sasakyan.

Mahusay rin ang pagganap ng mga karakter lalo na si Sarhento dahil nakakatakot ang kanyang mga galaw sabayan pa ng mararahas na mga salitang ginamit. Si Peping ay mahusay rin dahil parang natural na natural ang kanyang ganap. Sa kabuuan, ang istorya ay nakakapagmulat sa mga manonood na posibleng may mga ganitong pangyayari sa totoong buhay lalo na at talamak ang bentahan at paggamit ng droga.

Gumamit ang pelikula ng mga sound effects na mas nagpapakaba sa manonood habang naghihintay ng susunod na mangyayari. Natawa lang ako nang may isang eksena na usapan ni Papa Jack at ng kanyang caller ang background.

Para sa akin, ang pelikulang ito ay para ipaalam sa mga tao na kapag nabalot ng kasamaan ang isang tao, lalo lang madaragdagan ang kasamaang ito kapag wala sa kanyang sistema ang pagsisisi. Isa pa, ang pagiging pulis ngayon ay nababahiran na ng imahe na hindi tapat sa serbisyo at mapang-abuso. 

Curacha: ang Babaeng Walang Pahinga

Title pa lang ng pelikulang ito, iba na ang dating sa mata at tenga ko. At hindi nga nagkamali ang hinala ko, may mga eksena na hindi angkop sa mga konserbatibo. Nang napanood ko ang pelikula, mag-iiba ang pakahulugan mo kapag narinig mo ang “kukurukuku”.

Simula pa lang ng pelikula, nalantad agad ang katawan ni Rosanna Roces sa pagganap niya bilang si Curacha. Walang kaabog abog ang mga kasabay nitong linya. Sinabi niyang nasa buong katawan niya na ang lahat ng kaputahan sa bansang Pilipinas. Bawat sulok ng kanyang katawan ay representasyon ng mga lugar sa bansa.

Malalaman din agad sa simula kung ano ang trabaho ni Curacha at ng kanyang mga kaibigan. Sila ay mga torero at torera. Nakikipagtalik sila sa kani-kanilang mga kapareha sa harap ng mga customers sa club na pinagtatrabahuhan nila, live show kumbaga. Ang partner ni Curacha ay iniwan na siya at nagpasyang umiba ng landas na tatahakin. Si Curacha ay gumagamit rin ng droga nang maimpluwensiyahan siya ni Myrna, ang kanyang kaibigan na palagi na lang nagtatangkang magpakamatay kapag lango sa droga. Dito raw niya nakikita ang liwanag. Hindi maipagkakaila na maruming babae si Curacha. Dahil na rin ito sa impluwensya ng mga tao sa paligid niya lalung lalo na ng kanyang pamilya na ganun din ang naging trabaho. Gayunpaman, isa rin pala siyang biktima ng panghahalay.

Kahit hindi malinis ang kanyang trabaho, nasa sistema niya pa rin ang kagustuhang tumulong sa kapwa niya, lalo na kay Myrna. Makikita ito sa mga eksena kung saan palagi siyang nagbibigay sa mga pulubi, at nang nagmagandang loob siya sa batang babaeng nagtitinda ng sampaguita.

Ang istorya ni Curacha ay naganap kasabay ng kudeta sa Pilipinas. Habang nagkakagulo ang mga tao, nabubunyag din ang mga kabulukan na nagtatago sa lipunan. Isang eksena na palagay ko ay may simbolismo ay ang pagbaba ng birhen ngunit nang makita si Curacha ay sinampal siya nito. Marahil ibig sabihin nito na alam ng nasa itaas ang lahat ng ginagawa natin dito sa mundo kaya kung marumi ka ay hindi ka tatanggapin hangga’t hindi ka nagbabago at nagsisisi sa iyong mga kasalanan.

Sa kabuuan, kulang sa ilaw ang pelikula kaya napakaraming mga eksena ang madilim at mahirap na rin makita kung ano ang mga nangyayari. Isabay pa ang nakakadistract na ingay sa radio na akala mo ay hindi parte ng pelikula.

Sunud-sunod ang mga pangyayari at mahahalatang isang araw lang naganap ang istorya. Kaya siguro ang pamagat nito ay Curacha: Ang Babaeng Walang Pahinga. Dahil na rin sa tunay na pangalan ni Curacha na Corazon, at mga pangyayari sa pelikula na may naganap na kudeta, hindi ko maiwasang irelate si Curacha kay Corazon Aquino. Pagkatapos niyang ihatid ang kaibigang si Myrna sa barko, sabi niya sa voice over, ang mahalaga ay nailigtas niya si Myrna, si Aida, si Mang Ador, ang mga torero at torero, ang mga puta at mga puto sa Pilipinas.

Ploning

Kung isang episode lang ito ng Maalaala Mo Kaya, iisipin ko na ang title nito ay "Lychee." Pero ito ay tungkol kay Ploning, na ang buhay ay ipinakita sa pamamagitan ng pagbabalik ng alaala ni Digo sa muli niyang pagdating sa Cuyo, at sa mga kwento ni Celing.

Si Ploning ay larawan ng isang babae na matatag, may kakayahang magpagaan ng loob ng iba, matiyaga, may tiwala sa Diyos  at higit sa lahat, mapagmahal. Ika nga ni Celing, mahalaga siya sa mga taong nasa paligid niya kaya hindi nararamdaman ng mga ito ang kawalan ng ulan. Sa kabila nito, marami pa rin silang hindi alam kay Ploning dahil siya ay maramot maglabas ng nararamdaman. Malihim siya at ayaw niyang maging kalungkutan ng iba ang kaligayahan niya. Naging mapusok din siya nung kabataan niya at 'yun ang naging dahilan kung bakit nagalit sa kanya ang kanyang ama at lumayo ang loob ni Ploning sa kanya. Matiyaga siyang naghintay sa mahal niyang si Tomas pero hindi niya na ito nakitang muli nang mamatay sa Maynila. Ngunit sa kabila nito ay naging matatag siya na harapin ang katotohanan na hindi niya na muling makikita si Tomas. Hindi niya pa rin nakakalimutang magpasalamat sa lahat ng nangyayari sa kanyang buhay. Nagampanan nang ayos ni Judy Ann Santos ang kanyang karakter sa pelikula bagaman hindi ito katulad ng iba niyang mga ginampanan na puro drama. Makikita sa mata niya ang emosyon na dapat niyang ipakita sa mga manonood.

Si Mou Sei, na unang ipinakita bilang isang lalaki na naghahanap ng kasagutan kung sino o ano ang Ploning na palagi niyang sinasambit ayon kay Tsuy. Nabunyag na si Mou Sei at ang batang si Digo ay iisa. sa paghahanap niya kay Ploning, nalaman niya na hindi niya lubos na kilala ang tinuring niya na pangalawang nanay. Mahal na mahal siya ni Ploning dahil isinilang siya sa araw ng kamatayan ni Tomas. Siya ang nag-uugnay kay Ploning at kay Tomas at pagmamahal ang nag-uugnay kay Ploning at kay Digo. Si Digo ay ibinigay ng Diyos kay Ploning para mabilis na matanggap ni Ploning ang pagkamatay ni Tomas. Kung si Ploning ay naghihintay sa pagbabalik ng taong mahal niya, hinahanap naman ni Digo ang taong may lugar sa kanyang puso.

Nagampanan ng iba't ibang mga artista ang kanilang mga karakter: Ang tatay ni Ploning ay larawan ng isang magulang na hindi kayang tiisin ang anak habambuhay. Siya rin ay hindi natatakot sa kamatayan dahil naniniwala siya sa Diyos; Si Nieves naman ay isang babae na hindi tumingin sa panlabas na anyo nang piliin si Tuting bilang asawa; Si Alma na hindi nakapag-aral at sumunod na lang sa naging kagustuhan ng asawa, mistulang umaasa sa wala, umibig ngunit hindi pinairal ang utak. Ang anak niya na si Jingjing ay maikukumpara ko kay Ploning na hindi nakakapaglabas ng nararamdaman; Si Celing na nakakuha ng lakas at inspirasyon kay Ploning; Si Siloy na nasaktan dahil sa pag-ibig gunit napagaan ang pakiramdam dahil sa payo ni Ploning; Si Veiling na kuya ni Digo na ipinakita ang sobrang pagmamahal sa kapatid; Si Juaning na nanay nina Digo at Veiling na kahit baldado at kahit iniwan ng asawa ay hindi nagsisi na biniyayaan siya ng dalawang mababait na anak; Si Intang na nanay ni Tomas na nawalan ng tiwala sa Panginoon nang dahil sa mga problemang kinaharap niya; Si Badocdoc na naging daan para makabalik si Digo sa kanyang baryo; Si Tsuy na isang Taiwanese na nakakita kay Digo sa dagat at siyang kumupkop dito at hindi siya pinabayaan.

Kapag may kasalukuyang eksena na nagshishift sa flashback or vice versa, gumagamit sila ng mga clips na parehong nagamit sa magkaibang panahon bilang transition. Halimbawa, yung pagkaskas ni Ploning ng balugo sa may sementeryo ay nagamit bilang transition sa eksena kung saan ikinaskas ni Badocdoc ang balugo na nakita niya sa lumang bahay. Naging paraan din sa pagbubunyag ng mga twists ang narration ni Celing habang may nangyayaring flashback. Hindi pa rin nawala sa pelikula ang pag-eendorso ng mga produkto gaya ng Shell at Coke. Paiba-iba ng anggulo ang mga eksena kaya hindi nakakatamad panoorin. Kaabang-abang din ang mga susunod na eksena at ang mga rebelasyon.

Madalas na ang setting ng mga eksena ay sa bahay nina Ploning, sa may tabing-dagat pero mas madalas sa sementeryo. Marahil sinisimbolo nito na kahit nasa kabilang-buhay na si Tomas ay mahal niya pa rin ito at umaasa na magkikita pa silang muli sa tamang panahon.

Mula nang panoorin ko ang pelikula, hindi na nawala sa isip ko ang official soundtrack nito. Kahit na hindi ko alam kung paano ang tamang bigkas ng mga salita sa kanta, nakakahalinang sabayan ito. Isa pala talaga itong kanta ng mga Cuyunon.

Sa kabuuan, maganda ang pelikula at nakakaantig ng puso. Hindi basta-basta ang istorya at makakakuha ng mga aral lalo sa buhay. Sabi nga ni Celing, "Dalawa lang naman ang maaaring mangyari sa taong lumulundag na may tiwala sa Diyos eh - sinasalo Niya o tinuturuan Niyang lumipad."

Anak

"Bakit gano'n? Ang lalaki kapag binigyan niya ang pamilya niya ng pagkain, damit, bahay, tapos napag-aral niya ang mga anak niya, agad sasabihin ng mga tao, 'aba mahusay siyang ama'. Pero kapag babae ka, kahit ibinigay mo na ang lahat ng 'yun sa mga anak mo, kasama pa pati puso at kaluluwa, parang hindi pa rin sapat na tawagin kang mabuting ina."

Sa panonood ko ng pelikulang Anak, itong mga linya na 'to ni Josie ang talagang tumatak sakin. Bakit nga ba ganun? Siguro dahil nasanay tayong mga Pilipino na ang ina ay dapat nasa bahay lamang, nag-aalaga ng mga anak, nag-aasikaso ng asawa at gumagawa ng mga gawaing-bahay.  Kilala ang mga Pilipino sa pagiging malapit sa pamilya. Ipinakita sa pelikula na kahit na nagagawa rin ng isang babae ang mga bagay na kayang gawin ng mga lalaki, mas mahalaga pa rin sa mga anak na makasama nila ang kanilang ina.

Sa pelikulang ito, walang naging boses ang mga kalalakihan at sa paraan ng pag-arte ni Rudy ay inilalarawan niya ang pagiging mahina ng mga lalaki. Nakatuon lamang sa mga babae ang pelikula at pinagkumpara sila. Makikita ito sa eksena ng tatlong magkakaibigan na sina Josie, Lyn at Mercy habang umiiyak si Josie. Dito ipinakahulugan ni Lyn na walang naging "pakinabang" si Rudy sa kanilang pamilya kaya napilitang umalis si Josie at mangibang-bansa. Kahit na nakatuon sa mga babae ang pelikula, ipinapahiwatig pa rin nito na parang napakalaking issue kapag babae ang nagkakamali, lalo na kapag isang ina. Samantalang kapag mga lalaki ay natural na lang.

Kahit na magkakaiba ang sitwasyon ng mga buhay ng tatlong magkakaibigan, iisa lang ang dahilan kung bakit sila umalis ng bansa, para magtrabaho at mabigyan ng magandang buhay ang kanilang kani-kaniyang mga pamilya. Ang sitwasyon ay makikita rin sa totoong buhay dahil alam naman nating lahat na mas malaki ang kikitain sa ibang bansa kaysa dito sa Pilipinas lalo na kung hindi ka nakapagtapos ng pag-aaral.

Si Carla na bukod sa nalulong sa droga at batang naging malaki ang galit sa ina ay salamin ng isang tao na kinain na ng poot ang puso at hindi na nagawang respetuhin ang iba lalo na ang sarili. Ngunit sa huli ay natuto nang makinig at magpatawad. Si Michael, kahit na walang masyadong dialog ay makahulugan ang mga reaksyon ng mukha. Si Daday naman ay inosente pa sa mga bagay na tama at mali ngunit nararamdaman ang pagmamahal ng ina.

Sa kabuuan ng pelikula, may mga pagkakataong nakakalito ang takbo ng mga pangyayari dahil walang masyadong ginamit na effects kapag may flashback. Isa pa, may mga eksena na masyadong matagal ang gamit ng shot at walang masyadong palitan ng anggulo kaya medyo nagiging boring. Kadalasan ay sa kung sino lang ang nagsasalita nakafocus ang kamera at mapapalitan lang ito kapag iba na ang nagsalita. Konti lang ang ginamit na musika pero dahil sa ilaw ay naibigay din naman nito ang emosyon na dapat maramdaman ng manonood.

Sa galing ng pag-arte ni Vilma Santos, napaiyak talaga ako at lalo ko lang napatunayan sa sarili ko na iba talaga magmahal ang isang ina. Kahit na anong mangyari, hindi matitiis ng isang ina ang kanyang anak. --- BAB

Himala

365greatpinoystuff.wordpress.co

Kahit hindi ko pa noon napapanood itong pelikula ng batikang aktres na si Nora Aunor, alam ko nang ito ang pinanggalingan ng sikat na mga katagang "Walang himala!"

Umikot ang istorya sa paniniwala ng mga tao na mayroong himala, na si Elsa ay naghihimala mula nang makita niya ang Mahal na Birhen sa burol sa kanilang lugar sa Cupang at makapanggamot. Ipinapahiwatig ng konsepto ng pelikula na ang mga tao minsan ay nabubulag ng mga paniniwala na akala nila ay totoo, nagpapanggap na may pananampalataya ngunit  sila naman pala'y mapagsamantala. Marahil ito rin ang sinisimbolo ng eclipse, natatakpan ng dilim ang liwanag.

Nabigyan ng katarungan ng mga characters ang kani-kaniyang mga roles. Ang maganda sa pelikula ay hindi lamang kay Elsa umikot ang buong istorya. Pati ang mga ibang characters ay may nararanasang conflict sa kanilang mga sarili.

Si Elsa ay sumasalamin sa mga nagpapanggap na propeta ng Diyos na siyang naglilihis ng pananampalataya ng mga tao, nakita ito sa mga eksena kung saan gustung gusto ni Elsa ang publicity na nakukuha niya at ang pagsamba sa kanya ng mga taong gustong magpagamot sa kanya. Walang masyadong dialog si Elsa ngunit bawat reaksyon ng kanyang mukha ay may kahulugan na agad na maiintindihan ng manonood. Si Chayong ay nabulag sa pananampalataya kay Elsa kaya't sa huli ay napahamak siya at lalong hindi napaganda ang buhay. Si Sepa naman ay namatayan ng dalawang anak dahil napabayaan niya na ang mga ito sa kakasama kay Elsa. Si Mrs. Alba ay sumasalamin sa mga taong nananamantala sa iba para lamang kumita. Si Baldo ay isa rin sa self proclaimed na apostle ni Elsa ngunit makikita sa pelikula na siya ay marumi rin dahil may nangyari sa kanila ng isang babae sa kabaret ni Nimia. Si Nimia naman ay larawan naman ng isang maruming babae na lalong nawalan ng pananamplataya dahil sa sinapit na masamang karanasan. Si Orly na isang film director ay nabago naman ng mga pangyayaring nakuhanan ng kanyang camera tungkol sa buhay ni Elsa. Naging mas importante sa kanya ang pagrespeto sa iba kaysa sa trabaho. Ang pari naman ang siyang nagsabi kay Elsa na hindi nagbibigay ng himala ang Diyos para lang pagtakpan ang kawalang pananampalataya ng mga tao ngunit siya'y hindi pinaniwalaan nito.

Sa direksyon, nakakabilib dahil sa daan-daan o libu-libong tao na naging extra sa pelikula, lalong naging mahusay ang pagkakaexecute ng mga eksena especially yung scene na buhat-buhat si Elsa ng mga tao nang siya ay mabaril. Lalong mas naging makatotohanan at mas nakakapangilabot ang dating. Nag-iwan ng palaisipan sa manonood kung sino ang bumaril kay Elsa. Sa palagay ko, si Pilo, dahil parang sinisisi niya si Elsa sa pagkamatay ng mahal niyang si Chayong. Sa cinematography, simpleng shots lang ang ginamit sa pelikula tulad ng panning at bihira lang magpalit-palit ng anggulo. May mga eksena na madilim dahil na rin siguro matagal nang ginawa ang pelikulang ito.

Kapani-paniwala ang mga pangyayari dahil sa location, ang baryo Cupang ayon sa mga tao ay hindi nakakaranas ng ulan kaya naman ipinakita na ito ay parang tuyot na tuyot. Hindi lang naging maganda kung mapapansin na mayroong Dunkin Donuts na kahon sa part na binibihisan nina Sepa si Elsa. Akala ko namalikmata lang ako, Dunkin Donuts pala talaga. Gumamit ng mga nakakakilabot na tunog ang pelikula kaya nakadagdag ito sa misteryo nito, simula pa lang parang nakakatakot na dagdagan pa ng eclipse habang bumuo yung natitirang liwanag ng krus.

Sa kabuuan, napakaganda ng pelikula dahil masasalamin sa totoong buhay yung mga pangyayari na naganap lalo na't patungkol ito sa relihiyosong pananaw ng mga tao. Akala ko dati boring ang pelikula na ito pero naisip ko hindi naman ito mananalo ng maraming awards kung ganun. -- BAB